Chicago: บทละครสะท้อนความบิดเบี้ยวของสื่อมวลชนและกระบวนการยุติธรรมที่ไม่เคยล้าสมัย

ช่วงไม่กี่วันมานี้ การทำงานของสื่อมวลชนไทยได้ทำให้เรานึกถึงภาพยนตร์เรื่องหนึ่งในต้นปี 2002 ที่ถูกหยิบยกมาเป็นกรณีศึกษาให้กับนักเรียนวิชานิเทศศาสตร์ในหลายๆ สถาบัน นั้นก็คือเรื่อง Chicago นำแสดงโดย Renée Zellweger ใบบทของ Roxie Hart สาวผมบลอนด์หน้าใสใฝ่เป็นดาวเด่นที่ทำการฆาตกรรมชู้รักของของตนเพื่อให้ได้เข้าสู่วงการ แล้วความสวยความสาวความใสของเธอก็ถูกเหล่าสื่อมวลชนถาโถมแสงแฟลชเข้าใส่เพื่อเรียกเรตติ้งให้สำนักข่าวของตนมากที่สุด จนชีวิตการขึ้นโรงขึ้นศาลในคดีฆาตกรรมของเธอกลายร่างมาเป็นโชว์ปาหี่ขนาดใหญ่ให้บุคคลทั้งจากแวดวงสื่อและกระบวนการยุติธรรมมาปั่นหัวสังคมให้บิดเบี้ยวไปหมด และเธอเองก็พอใจเสียด้วยกับสถานะซุป’ตาร์ฉาวข้ามคืนแบบนี้

สุดท้ายเมื่อคดีของเธอสิ้นสุดลงและเกิดคดีไฮโซสาวสวยฆาตกรรมสามีของเธอขึ้นมา แสงแห่งดาวของเธอดับวับไปรวดเร็วราวกับพลุไฟไปตกอยู่ที่คดีใหม่ทันที “We Both Reached For The Gun” ฉากสำคัญของเรื่องที่แสดงให้เห็นอำนาจของ Billy Flynn (รับบทโดย Richard Gere) ทนายความเจ้าเล่ห์ และ Mary Sunshine (รับบทโดย Christine Baranski) เหยี่ยวข่าวสาวไร้จรรยาบรรณจอมชี้นำสังคม ที่ทั้งสองคนพลิกแพลงสถานการณ์ให้คดีของ Roxie Hart กลับตาลปัตรได้ และทำให้ Roxie กลายเป็นคนดังขึ้นมาได้ชั่วข้ามคืน อีกหนึ่งฉากสำคัญของเรื่อง เมื่อมีฆาตกรสาวสวยคนใหม่เข้ามา Roxie ก็รู้ทันทีว่าเธอกำลังตกกระป๋องจากท่าทีของ Billy และ Mary ที่ไม่สนใจเธออีกแล้ว ไม่ต่างจากเมื่อครั้งที่เธอมาเบียดให้ Velma Kelly (รับบทโดย Catherine Zeta-Jones) ฆาตกรสาวสวยคนก่อนหน้าเธอ ตกกระป๋องเหมือนกัน

ในบทเรียนวิชาจริยธรรมสื่อมวลชน นักศึกษานิเทศศาสตร์ถูกพร่ำสอนให้ผลิตสื่ออย่างมีคุณภาพ นั้นคือยึดถือในความถูกต้องและสร้างสรรค์เนื้อหาจรรโลงสังคม แต่แปลกที่การทำงานของสื่อมวลชนในเรื่อง Chicago ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์จริงเมื่อเกือบร้อยปีที่แล้ว กลับไม่ได้ต่างไปจากการทำงานของสื่อมวลชนไทยในทุกวันนี้เลย ข่าวพระมีความสัมพันธ์ฉาว ข่าวเจ้าลัทธิประหลาดสกปรก ข่าวฆาตกรรมอำพรางต่างๆ ถูกนำมาเวียนฉายเรียกเรตติ้งในทุกๆ ต้นชั่วโมงซ้ำแล้วซ้ำอีก

จนทำให้เราไม่แน่ใจเหมือนก้นว่าวิชาจริยธรรมสื่อมวลชนที่เคยร่ำเรียนกันมา หายไปไหนหมด?