ในวันที่สไตล์ Minimalism ได้รับการเชิดชูสรรเสริญจนคำว่า “น้อยแต่มาก” กลายเป็นคติพจน์ยอดนิยมที่นอกจากจะเห็นกันจนชินตาผ่านรูปแบบของงานดีไซน์ หลายๆ คนยังยึดถือในการนำมาปรับใช้กับหลายๆ บริบทของชีวิต แล้วสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกันอย่าง Maximalism จะแสดงความ “มาก” ออกมาอย่างไรบนพื้นที่ทางสไตล์อัน “น้อย” ลง
“คือจริงๆ ชุดนี้ต้องขอขอบคุณพี่ไก่ บัญชา (ชูดวง) นะครับที่จุดประกายให้เรา เพราะเราเห็นงานปักลักษณะนี้จากเฟสพี่ไก่ เลยโทรถามว่างานปักอันนี้มาจากใคร พี่ไก่เลยเล่าว่าเป็นงานปักฝีมือนักโทษชายแดน 3 จากจังหวัดเชียงราย ซึ่งพี่ไก่เองเคยได้มีโอกาสเข้าไปสอน เราเลยรบกวนให้พี่ไก่ช่วยติดต่อประสานนักโทษหลายๆท่านให้ช่วยรังสรรค์งานชิ้นนี้ขึ้นเพื่อเรา” พิสิฐ อธิบายถึงแรงบันดาลใจและที่มาที่ไปของงานชุดกระโปรงที่สร้างขึ้นจากการนำงานปักหลายชิ้นมาร้อยเรียงเป็นเรื่องราวผืนเดียวกันอย่างกลมกลืนและสื่อความหมายซึ่งเป็นอีกไฮไลท์ของงาน
ก่อนที่ศักดิ์สิทธิ์จะเล่าถึงรายละเอียดการออกแบบและกระบวนการทำงานกว่าจะออกมาเป็นชุดที่มีความ “มาก” เป็นตัวชูโรงนี้ว่า “ซึ่งถ้าได้ไปดูภาพวาดของศิลปิน พลอย กาสม ที่เป็นแรงบันดาลใจต้นแบบของเราก็จะเห็นว่ามันมีเรื่องของ ‘มือ’ เยอะมาก เราเลยเอารูปนี้ให้ผู้ต้องขังดูและชักชวนให้เขาสื่อสารออกมาผ่านงานปักของตัวเอง โดยเราไม่ได้ไปกะเกณฑ์เขาว่าจะให้ปักยังไง เพียงแต่ให้ดูรูปแล้วทุกคนก็ปักกันออกมาเอง จนได้เป็นลวดลายที่ล้วนแตกต่างและเป็นปัจเจกพวกนี้ขึ้นมาทั้งหมด 211 มือ แล้วเราก็นำมาประกอบกันขึ้นเป็นชุดนี้ ซึ่งเต็มที่มาก มีความ maximum อย่างแรง ที่สำคัญคือมันเป็นการส่งต่อระหว่างอาร์ต ทั้งทางศิลปินต้นแบบ ผ่านงานปัก จนมาถึงเราที่เป็นดีไซเนอร์ผู้รังสรรค์เป็นผลงานชุดนี้ขึ้นในที่สุดครับ”
